عروسی گروهی ۸۰ زوج در کابل برگزار شد حیدرمحمد نظری.
زوجی با لباس ویژهی عروسی آراسته شده؛ داماد پوشاک سفید به تن دارد و عروس نیز، با لباس سفید و دستهگلی در دستش در کنار او ایستاده است. داماد، خودش را ناظرحسین علیزاده معرفی میکند و به دلیل ناداری، چهار سال برای برگزاری محفل عروسیاش انتظار کشیده است. «ما چهار سال میشود که نامزد استیم و نسبت کمبود بودجه و فرهنگهایی که در وطن ما سایه افکنده، سبب شده که زمینهی ازدواج آسان در جامعهی ما فراهم نباشد.»
علیزاده، میگوید که عروسی یک فصل جدید زندگیست و برای این که با همسرش روزهای آینده را به خوشی سپری کنند، دورههای آموزشی پیش از ازدواج را فرا گرفته اند. «مه دورهای آموزشی پیش از ازدواج را فرا گرفتهام که چه گونه با همسرم باقی روزهای زندگی را سپری کنم و در این دوره، مهارتهای ارتباطی اخلاقی را در رفتار با همسرم یاد گرفتهام و از هر نگاه تکمیل بود.»
این تازهداماد، میگوید که به دلیل فرهنگهای ناپسند در جامعه، سن ازدواج در میان جوانان افزایش یافته است.
در کنار این تازه داما، عروسی نشسته که شال به سر دارد و با شادمانی از خانوادهها، میخواهد که از گرفتن طویانهی گزاف از خانواده پسر خودداری کنند. «باید خانوادهها از گرفتن طویانه و رسمورواجها ناپسند بپرهیزند و باید دختران و پسران، مراسم عروسی شان را این گونه کمهزینه برگزار کنند.»
یکی از زوجهای جوان که در مراسم عروسی گروهی شرکت کرده اند.
نیکبخت مرادی، این تازهعروس، میگوید که به دلیل بیتوجهی خانوادهی همسرش به فرهنگهای ناپسند مانند نبردن نوروزی و عیدی بیشتری از وابستگانش به او طعنه میزده اند. نیکبخت آرزو دارد که تا پایان روزهای زندگی، با همسرش در شادی و آرامش زندگی کند. همینگونه، مسٔولان نهاد خیریهی «پناه عترت» که این عروسی دستهجمعی را راهاندازی کرده اند، میگویند که این محفل به هدف ترویج ازدواجهای آسان و پشتیبانی از زوجهای نیازمند برگزار شده است.
امروز (چهارشنبه، ۲۸ جوزا)، ۱۶۰ پسر و دختر جوان آغاز زندگی مشترک شان در کابل جشن گرفتند.
رضا مظفری، یکی از برگزارکنندگان این عروسی، میگوید که در این محفل دو میلیون افغانی هزینه شده است. «به هدف ازدواج آسان، ترویج دور از اسراف و ما میخواهیم که خواهران و برادرانی که به هر دلیل ازدواج شان معطل شده، در این برنامه اشتراک کنند و ازدواج خود را جشن بگیرند و تشکیل خانواده بدهند.»
رسمورواجهای هزینهطلب برای محفل عروسی در افغانستان، سبب شده که جوانان زیادی برای سالها نامزد بمانند یا هم دستهای از جوانان به عروسی اقدام نکنند؛ اما در سالهای پسین، شماری از نهادهای اجتماعی و خیریه در تلاش ترویج عروسیهای کمهزینه، محفلهای عروسی گروهی برگزار میکنند که در آن، دهها پسر و دختر آغاز زندگی مشترک شان را جشن میگیرند.